در مورد نحوۀ آزادی خروج از منزل، فرزندان تا وقتی که همراه خانم بیرون می رفتند، هیچ محدودیتی نبود و زمانی که بزرگتر می شدند، پسرها آزادی بیشتری داشتند. در مورد رفت و آمد بچه ها با همسایه ها، بخصوص همسایه هایی که فرزند پسر داشتند، دخترها حق رفتن به منزل آنها را نداشتند و معمولاً از دختران آنها خواسته می شد که به منزل ما بیایند، چون در منزل ما رفت و آمد پسرهای خانه بویژه در زمان تکلیف حساب شده بود. به خاطر دارم
[[page 84]]روزی به منزل یکی از همسایه ها که مستخدمی داشت رفتم، وقتی امام مطلع شدند، بسیار ناراحت شده و من را مورد توبیخ و تنبیه قرار دادند. ایشان چوبی را بلند کردند و به زمین زدند که من بترسم، ولی چوب شکست و تکه ای از آن به پای من اصابت کرد و پای من قدری خراش برداشت و سیاه شد؛ ایشان دیه آن را هم پرداختند.
[[page 85]]