آنچه که اصلاً در منزل ما مطرح نبود، دختر و پسر بودن بچه ها بود. همۀ بچه ها برای امام عزیز بودند. ما هیچ وقت احساس نکردیم که حتی ایشان کدامیک از ما را بیشتر دوست داشتند و کدامیک را کمتر. رفتارشان با همه یکسان بود. البته ظاهراً نسبت به اولاد دختر اظهار محبت بیشتر می کردند. حضرت امام همیشه محبت و لطف خاصی نسبت به فرزندان دختر خود داشتند. این امر شاید به خاطر آن باشد که می دانستند جامعه آنطور که شایسته است به طبقۀ بانوان توجه ندارد و ما همیشه مورد محبت ایشان بودیم.
[[page 32]]