من هم پدرم را ندیدم

‏‏امام علاقۀ خاصی به فرزندان شاهد داشتند. اگر آنها را در تلویزیون می دیدند،‏‎ ‎‏می گفتند: خوشا به حال پدرانشان که ره صد ساله را یک شبه طی کردند؛ معلوم‏‎ ‎‏نیست ما چطور خواهیم مرد.‏

‏‏     بعد از فوت دامادشان (آقای اشراقی) امام به بچه های خردسال آن مرحوم‏‎ ‎‏می گفتند: من هم مثل شما بودم. من هم پدرم را ندیدم.‏‎[1]‎

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 26]]‎