در یکی از سفرها، امام در زنجان توقفی می کنند. در جمع روحانیان، یکی از مدرسان مقدمات که در صرف و نحو شهرتی داشت، سؤالی ادبی از امام می پرسد. با وجود اینکه پاسخ امام در نحوه تلقی و برخورد روحانیون شهر می توانست به میزان زیادی مؤثر باشد؛ ولی امام همچنان سکوت می کنند؛ سکوتی که به ظاهر به معنی ندانستن است.
[[page 123]]