یکوقت بعضی از طلاب و اهل علم ایرانی از راه آبادان به طور غیر قانونی و بدون اخذ ویزا وارد عراق می شدند و از این رو بعضاً در مرز
[[page 82]]گرفتار مأموران عراقی شده و روانه زندان می شدند و چه بسا مورد اهانت مأموران عراقی قرار می گرفتند و سپس با وساطت و توصیه آقایان علما، نجات پیدا می کردند و به زیارت کربلا و نجف می رفتند.
یک شب در نجف در محضر امام بودم که معظم له در همین رابطه، اظهار نگرانی کردند و فرمودند: «زیارت امام حسین(ع) به هیچ وجه شایسته نیست که با این ذلت و خواری توأم باشد».
[[page 83]]