اگر از کسی مسألۀ ناراحت کننده ملاحظه می کردند، کم اتفاق می افتاد که بازگو کنند و طرف را در جریان قرار دهند، مگر اینکه مسأله مهم بوده
[[page 69]]باشد که مطالب را علنی می کردند؛ مخصوصاً در جریان جلسات با آقایان شریعتمداری و گلپایگانی و حائری و آقای حاج سید محمد محقق داماد و آقای علامه طباطبایی و لنگرودی و آقای حاج شیخ عبدالنبی و آقا میرزا هاشم آملی لاریجانی، مطالب حساس مربوط به طلاب را با آنها(طلاب) در میان می گذاشتند.
[[page 70]]