در اولین روز حضور اینجانب در دروس اخلاق و عرفان ایشان، قیافه ای بسیار روحانی با نگاههایی جالب دیدم که به مطالبی که در درس ابراز می نمودند، حالت توافق با آنچه در درون می گذشت را ارائه می نمود.
آن روزها آیات آخر سورۀ حشر را تدریس می کردند. با کمال وضوح به خاطر می آورم وقتی این آیۀ مبارکه (هوالله الخالق الباری المصور له الاسماء الحسنی یسبح له ما فی السماوات و الارض و هو العزیز الحکیم) را تفسیر می فرمودند، جذابیت مطالب به حد عالی رسیده بود و طلاب با یک انقلاب روحی به افاضات عرفانی ایشان گوش می دادند. هیجان روحی و عمق مطالبی که ابراز می شد، بخوبی اثبات می کرد که مطالب ابراز شده، فوق معلومات حرفه ای و رسمی است که متأسفانه عده ای را به خود مشغول می نماید.
اینجانب پس از آن تاریخ فروغی از عرفان مثبت را در زمان تحصیل در نجف اشرف در چهره و گفتار و سایر رفتارهای زندگی در حکیم متأله و عارف بزرگوار شیخ مرتضی طالقانی دیدم.
[[page 43]]