با وجود فشار از طرف ساواک و هجوم آنها به نمازهای جماعت و
[[page 40]]مساجد، ایشان حتی یکروز هم درس را تعطیل ننمودند. حتی یکی از روزها که درِ مسجد اعظم را بسته بودند، در صحن قدیم حضرت معصومه(س) هم با کمال قوت قلب و بدون هیچ واهمه و دغدغۀ خاطری، مثل هر روز به نحو کامل درس فرمودند. ما هم چوبی تهیه کرده بودیم که موقع حملۀ ساواک وسیله دفاع داشته باشیم و آن چوب که سفارش داده بودیم، نجار آن را به اندازه مخصوص کماً و کیفاً تراشیده بود، هنوز در خانه مان است و نگاهداری نموده ایم و خود حاکی از یک خاطره است.
[[page 41]]