در ابتدای ورودم به قم خدمت اولین شخصیتی که رسیدم و به او عجیب ارادت پیدا کردم، مرحوم حاج شیخ عباس تهرانی بود که مشهور بود امام(س) مقداری از لمعه را خدمت ایشان خوانده اند.
شیخ نزدیک به 20 سال مریض بود. من هر روز خدمت ایشان بودم، و حتی برای من در بستر بیماری درس ادبیات می گفتند. امام در اکثر پنجشنبه ها به عیادت آن بزرگوار می آمدند و دم در می نشستند و آداب متعلم را که در آداب المتعلمین است، در محضر ایشان رعایت می فرمودند. حالا یا از جهت استادی و شاگردی یا به خاطر اینکه شیخ از اولیای خدا بود و امام از نفس او استفاده کرده بودند. شیخ هم ارادت فوق العاده ای به ایشان اظهار می کرد.
[[page 27]]