شرح حال مرحوم حاج آقا مصطفی شهید ثانی و مظلوم را اختصاراً آنچه در حیطه اطلاع
[[page 248]]قطعی است می نگارم و علی الله التوفیق.
مرحوم حاج آقا مصطفی مصطفوی خمینی پسر بزرگ حضرت امام خمینی در رجب 1349 ه ق مطابق آذر ماه 1309 ه ش در بیت پدر بزرگوار خود قدم به عرصه وجود گذاشت و موجب نورانی تر شدن بیت شد و تحت سرپرستی مادری با فهم و فراست تام و درایت ـ که در خاندان علم و عمل وجیه یعنی حضرت آقای حاج میرزا محمد ثقفی مجتهد تربیت یافته و از هر جهت اصیل الطرفین و عالی نسب بودند ـ قرار گرفت. پس از تحصیل مقدمات از 15 سالگی به بعد به تحصیلات علوم دینی پرداخت و در تمام دورۀ زندگی مورد توجه و تربیت قاطعانه پدری عالی مقام و وارسته و مادری شایسته به تکمیل علوم پرداخت و با هوش سرشار و فطانت ذاتی و موروثی خانوادگی و پشتکار سطوح را بپایان رسانید و دروس خارج را نزد پدر بزرگوار خود و حضرت آیت الله بروجردی و مرحوم آیت الله داماد ادامه داد و نردبان اجتهاد را طی کرده و بسیار متدین و متعبد بود. من با ایشان در قم و گاهی خمین و تهران معاشرت بسیار داشتم و از فقدانش بسیار متأثر هستم مدتها بر حسب احتیاط از استعمال قند و چای در بیت حضرت امام به دستور وی جلوگیری و خوددداری می شد و به فتوای یکی از مراجع عظام قند مصرف نمیشد و چای به واردین نمی دادند گویا گل گاوزبان یا سرکه شیره می دادند نشریات و کتب زیادی به نقل از انتشارات در ترکیه و نجف از ایشان به یادگار مانده و نگارنده کتب ایشان را ندیده ام و اسامی و شمار آنها را به عهدۀ مطلعین می گذارم مطالب زیاد است و اجمالاً به مقدمات شهادت ایشان می پردازم شب 13 آبان ماه 1343 حکومت ظالم و جابر پهلوی که در راس ستمگران و جلادان بود حضرت امام خمینی را دستگیر و به تهران و ترکیه تبعید کرد صبح آن روز مرحوم حاج آقا مصطفی با تمام نگرانیها برای ملاقات با مراجع عظام از منزل خارج شده و موقعی که به منزل حضرت آیت الله نجفی رفت و برای احتیاط درب بیت ایشان را بست مامورین از دیوار وارد بیت شدند و او را به شهربانی قم برده و عصر همان روز آن مرحوم را به تهران بردند و در زندان قزل قلعه زندانی کردند. ایشان به مدت 57 روز در زندان بود و اقدامات من و دیگران و تظاهرات گسترده و زیاد مراجع و علما و وعاظ و احزاب و وکلای دادگستری و تجار و اصناف علیه شاه و حکومت و له حضرت امام خمینی نتیجۀ آنی نداد (ولی نتیجۀ آتی در برداشت).
[[page 249]]ساواک به خیال جلوگیری از تظاهرات دست به سیاست زد و سرهنگ مولوی را به زندان قزل قلعه نزد مرحوم حاج آقا مصطفی فرستاد و به ایشان گفت برای ملاقات پدر و با مسافرت شما به ترکیه موافقت می کنیم (تبعید سیاسی و داهیانه) شما یک شب به قم بروید ولی محرمانه و اگر کاری دارید انجام دهید و برای 28 شعبان 1384 باید در تهران حاضر باشید و پاسپورت خود را بگیرید و در 29 شعبان با هواپیما به ترکیه و به ملاقات پدرتان بروید آن مرحوم در زندان موافقت کرده بودند که تبعید سیاسی شود و در نتیجه بیت تعطیل و «کان لم یکن شیئاً مذکورا» می شد. ایشان روز 24 شعبان 1384 قمری برابر با 8 دی ماه 1343 که من مدتها بود در تهران و منزل صبیه ام بدرالسادات (عیال مرحوم کشاورز) بودم پس از آزادی از زندان نزد من آمد و بنا شد محرمانه به قم برویم و برای روز 29 شعبان به تهران و فرودگاه رفته و به ترکیه مسافرت کنند. این دستور سرهنگ مولوی بود که بدون سر و صدا به قم برویم. ایشان شب را به محل دیگری رفت و صبح 25 شعبان آمد به اتفاق ایشان و مرحوم مهندس کشاورز به میدان شوش که محل ماشین سواری کرایه ای بود رفتیم و ماشین گرفته به سمت قم حرکت کردیم ایشان در ورود به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها رفتند برحسب اتفاق شخصی فوت شده و جمع کثیری برای طواف میّت آمده بودند تا ایشان را دیدند میت را گذاشتند و برای تجلیل مرحوم حاج آقا مصطفی تا خانه حضرت امام خمینی آمدند و احترامات به ایشان بسیار شایان توجه بود. پس از ملاقاتها و مشورتها بعضی رفتن ایشان را به ترکیه صلاح ندیدند و برخلاف مصلحت دانستند ایشان در قم ماندنی شد و از تبعید سیاسی منصرف گردید ولی با تلفن تذکر دادند که برای رفتن به ترکیه که قول داده اید طیاره و پاسپورت مهیا شده حرکت نمایید ایشان جواب دادند مادرم راضی نیست و من برخلاف میل مادر عملی نمی کنم در جواب اهانت کردند و در بعد از ظهر 29 شعبان 84 سرهنگ بدیعی رئیس ساواک قم با جمعی به منزل حمله کردند ایشان را دستگیر کردند و به تهران فرستادند به صبیه ام حاجیه بدرالسادات اطلاع دادند و ایشان برحسب پیشنهاد من (که در تهران نبودم) یادم نیست به چه وسیله به مرحوم آقا فضل الله خوانساری تلفن می کنند که وسیله ملاقات با زندانی را یا مکالمه تلفنی را فراهم کنند؛ ایشان جواب می دهند تا بعد از نصف شب مواظب تلفن باشند یک ساعت بعد از نصف شب اجازۀ مکالمه تلفنی می دهند
[[page 250]]صبیه با محل بازداشت ایشان باشگاه افسران تلفنی صحبت می کنند ایشان با خنده و گرم جواب می دهند جایم خوب است و راحتم. با موافقت مامورین، صبیۀ من دو سه ساعت بعد از نیمه شب روز 29 شعبان به منزل آقای حسنخان کمره ای پسر خالۀ ما می روند و ایشان را بیدار کرده و به اتفاق مهندس گودرز کشاورز پسرشان به زندان رفته و با حضور دو نفر مامور با او ملاقات می کنند. ایشان ناراحت نبودند و فقط یکصد تومان پول از صبیه می گیرند و پس از ملاقات، صبیه من به منزل مراجعت می نمایند ــ اینها مطالبی است که من از شرح حال مرحوم حاج آقا مصطفی مطلع شدم و بقیه را شخصاً اطلاعی ندارم دیگر موکول به نشریات و افراد مطلع است.
[[page 251]]