در اسارت، برای ترویج افکار و اندیشه های امام کار فرهنگی زیاد می شد. بخشی از بچه ها کسانی بودند که در روستاها زندگی می کردند، یا پیرمرد بودند و زیاد آشنایی با افکار و اندیشه های امام نداشتند، ولی با فعالیتهای فرهنگی بچه ها کار به جایی رسیده بود که آنها هم از امام شناسان واقعی شده بودند و خیلی آگاهی پیدا کرده بودند.
[[page 4]]