مورد دیگر، فتوای امام دربارۀ سلمان رشدی بود که در روزنامه ها پخش شد و به دست ما هم رسید. باز سران عرب ناراحت بودند و نمی دانستند چه باید بکنند. با امام نمی توانستند مخالفت کنند، چون خود را در کنار سلمان رشدی قرار می دادند و از طرفی، نمی خواستند با امام هم موافقت کنند. آنها دیدند فتوای قتل سلمان رشدی، که به پیامبر توهین کرده بود، موجب افتخار امام و ایران شد، لذا آرزو می کردند ای کاش چنین حرفی را آنها زده بودند.
[[page 60]]