عاملی که ما را در اسارت زنده نگه داشته بود، همانا یاد امام بود و مرحوم حاج آقا ابوترابی بود که این عشق را در دل ما زنده کرده بود. این عشق امام بود که بچه ها را زنده نگه داشته بود وگرنه بچه های ما در آنجا سالم نمی ماندند و از بین می رفتند؛ یعنی از
[[page 62]]لحاظ روحی از بین می رفتند و صرفاً مردگان متحرکی می شدند.
[[page 63]]