در مسأله قبول قطعنامه، بچه ها خیلی ناراحت شدند و شاید درصد کمی از آنها خوشحال بودند. عراقی ها از خوشحالی تیر هوایی شلیک می کردند و می زدند و می رقصیدند و از اینکه جنگ تمام شده بسیار خوشحال بودند، ولی من همان روز خیلی گریه کردم. نود درصد بچه ها گریه کردند؛ حتی می گفتند ما دوست داشتیم در اسارت بمانیم، ولی جنگ با شکست ما تمام نشود. الحمدلله با گذشت زمان ثابت شد که پیروز واقعی در جنگ ما بوده ایم و نگرانی بچه ها پس از مدتی رفع شد.
[[page 103]]
[[page 104]]