پذیرش قطعنامه باعث شد روحیه بچه ها ضعیف شود. آنها افسوس می خوردند که چرا در ایران نیستند تا از اخبار و اطلاعات مطلع شوند و بدانند چرا امام جنگ را تمام کرده است؟ آنهابه خاطر خون شهدا و اهداف و آرزوهای امام که برای آنها به جنگ آمده بودند، ناراحت بودند. بعضیها می گفتند: ما جنگ را باخته ایم. و بعضیها آنقدر از این جریان ناراحت بودند که سرشان را به زمین می کوبیدند و خلاصه، خیلی ناراحت بودند. ناچار، بنده و چند نفر از رفقا جمع شدیم و از صلح حدیبیه در زمان رسول خدا(ص) یاد کردیم و گفتیم: رسول خدا(ص) صلاح دانستند در آن مقطع صلح کنند، و اکنون هم که
[[page 123]]امام، ولی فقیه جامعه است تصمیم به صلح گرفته اند. ایشان صلاح کار را خود بهتر می دانند، لذا نگرانی ما بیهوده است و ایشان آگاهتر از آن است که به ضرر جامعه اسلامی کاری انجام دهد.
[[page 124]]