ما پیامهای امام را منشور اساسی خودمان تلقی می کردیم و مسائل مختلفی را از آن
[[page 127]]استخراج می کردیم. احساس می کردیم این پیام، یک گوهر گرانبها و باارزش است و لذا حاضر نمی شدیم حتی یک کلمه از پیام امام را از دست بدهیم. بدین منظور هم جزواتی درست کرده بودیم که در آنها پیامهای امام در سه بخش پیامهای سیاسی، پیامهای اخلاقی ـ اجتماعی، و پیامهای معرفتی دسته بندی شده بود. رفقا اینقدر این جزوات را می خواندند که چندین بار این جزوات تکثیر می شد و آنقدر دست به دست می گشت که نوبتها خیلی طولانی می شد؛ مثلاً، من خودم یک روز رفتم این جزوه را بگیرم، گفتند شما حدود دو ماه دیگر نوبتتان می شود. همه ثبت نام کرده بودند که جزوه حضرت امام را بخوانند و ما هم خوشحال بودیم که دو ماه دیگر نوبتمان می شود.
[[page 128]]