در تمام مدت اسارت، یاد امام همیشه یک انگیزه قوی برای حرکت در مسیر صحیح بود. بچه ها از کوچک ترین مسائل گرفته تا مهم ترین آنها نظرات امام را در نظر داشتند و به همدیگر سفارش می کردند که به عنوان سربازان و فرزندان امام باید نظرات ایشان را در نظر داشته باشند و تحت تأثیر عراقی ها قرار نگیرند. حتی در مسائل جزئی مثل سیگار کشیدن هم می گفتند که امام فتوا داده اند سیگار کشیدن صحیح نیست. در مسائل مختلف نیز، حکم و نظر و فتوای امام با استقبال عملی دوستان مواجه می شد.
[[page 136]]