با اینکه بچه ها از فتوای امام که فرموده بودند: در جایی که جانتان در خطر است یا شما را مجبور می کنند، اشکال ندارد به من توهین کنید، باخبر بودند، ولی به امام توهین نمی کردند. بچه ها قداست عجیبی برای امام قائل بودند. در کل دنیا، اگر اردوگاههای اسیران جنگی را می گشتید، شاید به ندرت کسانی مثل بچه های ایرانی پیدا می کردید که زیر
[[page 155]]شکنجه های عجیب و غریب دشمن، اینگونه به رهبر و عقاید خود پایبند باشند. بچه های ما واقعاً به تفکرات و فرامین امام پایبند بودند.
[[page 156]]