ما برای ترویج اندیشه و افکار امام برنامه خاصی نداشتیم، ولی مسأله حائز اهمیت این بود که ما در تمام مدت اسارت، با آنهمه سختی که داشت، با تمام وجود امام را دوست
[[page 190]]داشتیم. هیچ وقت ارتباط ما با معنویات و مراسم دینی قطع نشد و دعا و راز و نیاز ما همیشه بر پا بود. برگزاری مراسمی مثل سالگرد 15 خرداد و جشنهای 22 بهمن همه به امام باز می گشت و بیانگر این مسأله بود که امام این بچه ها را اینطور تربیت کرده است. اصلاً، باعث و بانی این نوع مسائل و اخلاقیات در زمان اسارت، امام بود و همگی به طور غیر مستقیم به امام بازمی گشت.
[[page 191]]