تتمیم در اعراض دادن نفس است از دنیا
پس، ای طالب حق و سالک الی اللّه ، چون طائر خیال را رام نمودی و شیطان واهمه را به زنجیر کشیدی و خلع نعلین حبّ زن و فرزند و دیگر شئون دنیوی را نمودی و با جذوۀ نار عشق فطرت اللّهی مأنوس شدی و اِنّی آنَسْتُ ناراً گفتی و خود را خالی از موانع سیر دیدی و اسباب سفر را آماده کردی، از جای برخیز و از این بیت مظلمۀ طبیعت و عبورگاه تنگ و تاریک دنیا هجرت کن و زنجیرها و سلسله های زمان را بگسلان و از این زندان خود را نجات ده و طائر قدس را به محفل انس پرواز ده.
«تو را ز کنگرۀ عرش می زنند صفیر ندانمت که در این دامگه چه افتادست»
پس، «عزم» خود را قوی کن و ارادۀ خویش را محکم نما که اوّل شرط سلوک عزم است و بدون آن راهی را نتوان پیمود و به کمالی نتوان رسید. و شیخ بزرگوار، شاه آبادی، روحی فداه آن را مغز انسانیّت تعبیر می کردند.
[[page 52]]بلکه توان گفت که یکی از نکات بزرگ تقوی و پرهیز از مشتهیات نفسانیّه و ترک هواهای نفسانیّه و ریاضات شرعیّه و عبادات و مناسک الهیّه، تقویت عزم و انقهار قوای ملکیّه در تحت ملکوت نفس است، چنانچه پیش از این ذکر شد. و ما اکنون این مقاله را با تحمید و تسبیح ذات مقدّس کبریا جلّ و علا و نعت و ثنای سیّد مصطفی و نبیّ مجتبی و آل اطهارش علیهم سلام اللّه ختم می کنیم و از روحانیّت آن ذوات مقدّسه استمداد می کنیم برای این سفر روحانی و معراج ایمانی.
[[page 53]]
[[page 54]]