امام راز و نیازها و مناجاتها و تهجدهایشان را کاملاً مخفی و دور از چشم دیگران انجام می دادند؛ ولی در برخی موارد که نمی شود مخفی کرد آنچه دیده شده است بسیار عجیب است، انسانی که در مرگ فرزند عزیز خودش ـ طبق دستخط خود ایشان میوه دل و روشنی دیده پدر ـ گریه نکردند و فقط وقتی مطلع شدند گفتند: انا لله و انا الیه راجعون و پزشکان از اینکه امام گریه نکرده بودند نگران حال معظمٌ له بودند، و معتقد بودند ایشان باید گریه کنند تا مبادا فشاری روی قلبشان وارد شود. همین امام را کسی ندیده است که ذکر مصیبت امام حسین(ع) و یا حضرت زهرا(س) و دیگر ائمه معصومین (ع) را بشنوند و گریه نکنند.
[[page 9]]