امام کوچکترین روی خوشی به کسانی که در صدد تملق و چاپلوسی و یا منت برمی آمدند نشان نمی دادند، و شدیداً از اقدام اطرافیان برای مطرح نمودن خود جلوگیری می کردند و شاید در گذشته و امروز مسالۀ پخش و یا نشر رساله های عملیه و احیاناً پوستر و عکس در منزل علما، حتی از وجوهات اسلامی یک کار مفید قلمداد گردیده است و رایج می باشد؛ ولی از آنجایی که امام می خواستند حتی شایعه این مطلب را که در منزل ایشان برای مرجعیت و رهبری او تلاش می شود از بعضی دهانها بیرون آورند، اعلان کردند که: من راضی نیستم در خانه من کوچکترین قدمی در این جهت برداشته شود؛ و شما حتی برای نمونه هم سراغ ندارید که چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن یک توضیح المسائل یا یک عکس در منزل امام به کسی داده شده باشد، و بعضی از دوستان نقل می کردند که در سالهای 1341 و 1342 از بسیاری شهرها و کشورهای خارج و بخصوص پاکستان از ما تقاضای رساله عملیه می کردند، و ما هرچه سعی کردیم که رضایت امام را جلب کنیم تا اجازه دهند از وجوهات در این راه مصرف شود، اجازه نفرمودند، و این سخن امام است که فرمودند: خدا گواه است من برای رسیدن به مرجعیت
[[page 25]]حتی یک قدم برنداشته ام؛ ولی اگر مرجعیت به سراغم آمد از پذیرفتن آن باکی ندارم.
[[page 26]]