در سال 1348 بود که ده هزار زوار ایرانی پس از زیارت حج ویزای عراق گرفتند؛ لذا در نماز جماعت امام در مدرسه آیت الله بروجردی نجف، جمعیت زیادی شرکت می کردند و پس از پایان نماز می خواستند با سلام و صلوات امام را همراهی و بدرقه کنند؛ اما امام مایل به این کار نبودند و می فرمودند که: هیچ کس حق ندارد با من از مدرسه بیرون بیاید، زوار در مسجد می ماندند تا امام دور شوند و سپس از مسجد خارج می شدند. حضرت امام در شرایطی زوار ایرانی را از حرکت پشت سر خود برحذر می داشتند که در عراق سخت تنها و بی یاور بودند، و برای نمایش قدرت در برابر رژیم جابر عراق که سخت می کوشید امام را تضعیف کند، نیازمند بودند.
امام در آنجا به خدا متصل هستند و جز خدا نمی بینند، هیچ گاه خود را تنها احساس نمی کنند و نیازی به اینگونه نمایش قدرت ندارند.
[[page 28]]