حضرت امام به انجام وظیفه شرعی بسیار اهمیت می دادند، مثلاً اگر می دیدند که کسی غیبت می کند آنچنان با خشونت با او برخورد می کردند، گویی صدسال است که با او بیگانه اند، یکی از مسائلی که تمام دوستان امام در آن اتفاق نظر داشتند، این بود که ایشان مطلقاً غیبت نمی کردند، از همان ایام جوانی در مجلسی که نشسته بودند اجازه نمی دادند به هیچ وجه کسی غیبت کند و اگر کسی می خواست غیبت کند، امام فوراً مطلب را برمی گرداندند و رشته سخن را تغییر می دادند.
[[page 50]]