به یاد دارم بعد از حمله به مدرسه فیضیه، در دوم فروردین 1342 که طلبه جوانی بودم، خیلی نگران شده بودم، پس از نماز مغرب و عشا به دنبال امام خمینی به اطاقشان رفتم و به سخنان ایشان گوش دادم، امام حدود بیست دقیقه صحبت کردند و فرمودند: اینها خواهند رفت و شما خواهید ماند امروز بعد از 16ـ 17 سال می بینم که این امید قرآنی
[[page 58]]حضرت امام چقدر درست بود، چه چیز این امید را به امام می داد؟ جز امید و اطمینان و اتکال به الله . ای مردم بزرگ! اگر به خدا اتکال داشته باشید و با یکدیگر متحد شوید، بدانید که بر تمام نیروهای باطل که امروز دنیا را پر کرده اند پیروز خواهید شد.
[[page 59]]