یکی از صفات حضرت امام این بود که تفکرشان بر تتبعشان غلبه داشت؛ یعنی تفکر و اندیشیدن ایشان بیش از تتبع و جستجو کردنشان در کتابها بود، به طور مثال وقتی درس مکاسب را می گفتند، من تعدادی کتاب به خدمتشان بردم و عرض کردم: اینها را هم ملاحظه بفرمایید فرمودند: همه را ببرید، من باید خودم فکر کنم، کسی که اینهمه را نگاه کند، برای فکر کردنش مجالی نمی ماند.
[[page 59]]