خوب به یاد دارم که انقلاب اسلامی ایران تازه به پیروزی رسیده بود و مردم حزب الله گروهی حدود بیست نفر را دستگیر کردند و به مدرسه رفاه(علوی) آوردند، در میان آنان هویدا، رحیمی، اویسی، نصیری و برخی دیگر از سران مفسد رژیم ستمشاهی نیز به چشم می خوردند، برخی از دوستان معتقد بودند که تمامی آنان را باید اعدام کرد و بر این خواسته خود پافشاری می کردند، بالاخره قرار شد از حضرت امام کسب تکلیف کنند، حضرت امام تحت تأثیر احساسات قرار نگرفتند و فرمودند: تنها کسانی را که از نظر شرع اسلام، مفسد فی الارض هستند و حکمشان مشخص است اعدام کنید، و تصمیم در مورد مابقی را به عهده دادگاه اسلامی بگذارید تا براساس موازین شرعی و اسلام در مورد آنان حکم کند.
بنابراین می بینیم که امام حاضر نبودند کسی که احتمالاً بر طبق موازین شرعی حکم
[[page 135]]اعدام به او تعلق نمی گیرد، خارج از احکام الهی اعدام شود.
[[page 136]]