حضرت امام در هوای پنجاه درجه نجف با سن و سال و ضعف مفرط روزی تا حدود شانزده ساعت روزه می گرفتند ولی تا نماز مغرب و عشا را همراه با نوافل به جا نمی آوردند افطار نمی کردند، همین امام در غروب روزی که خبردار شدند که رژیم بعث عراق می خواهد چند نفر از مردم بیگناه را به جوخه اعدام بسپرد، نه تنها نماز جماعت را تعطیل می کنند بلکه از به جا آوردن نماز اول وقت نیز صرف نظر می کند و فرماندار نجف را به حضور می طلبد تا بتواند جان چند نفر را از خطر نجات بخشد.
[[page 187]]