همیشه توجه ایشان به وقت نماز بود؛ یعنی مثلاً از موقعی که ساعت یازده می شد، مرتب می پرسیدند: ساعت چنده؟ ساعت چنده؟ برای اینکه مقید بودند اول ظهر نمازشان را بخوانند، ایشان همواره مراقب و منتظر اول وقت نماز بودند، باور کنید از 5/10 تا دوازده نگران وقت نماز بودند؛ نمازشان را که می خواندند یک آرامشی پیدا می کردند، و سپس چشمها را می بستند.
[[page 212]]