شما غذایتان را بخورید، من نمازم را می‌خوانم

‏‏امام همیشه نماز را در اول وقت می خواندند و به نافله اهمیت می دادند. این خصوصیت‏‎ ‎‏از همان جوانی وقتی که هنوز بیشتر از بیست سال نداشتند در ایشان وجود داشت. چند‏‎ ‎‏تن از دوستان نقل می کردند: ما ابتدا فکر می کردیم خدای ناکرده ایشان از روی تظاهر‏‎ ‎‏نماز را اول وقت می خوانند. به همین خاطر سعی داشتیم کاری کنیم که بدانیم آیا این کار‏‎ ‎‏از روی تظاهر است، یا نه. مدت زیادی در این فکر بودیم و بارها به طرق مختلف ایشان‏‎ ‎‏را امتحان کردیم، مثلاً درست وقت نماز سفرۀ غذا می انداختیم و یا وقت رفتن به‏‎ ‎‏مسافرت را درست اول وقت قرار می دادیم. اما ایشان می فرمودند: ‏‏شما غذایتان را‏‎ ‎‏بخورید من هم نمازم را می خوانم. هرچه که بماند من می خورم.‏‏ و یا در موقع مسافرت‏‎ ‎‏می فرمودند: ‏‏شما بروید من هم می آیم و به شما می رسم.‏‏ وقتی مدتها از این مسأله گذشت‏‎ ‎‏نه تنها نماز اول وقتشان ترک نشد بلکه ما را هم واداشتند که در اول وقت نمازمان را‏‎ ‎‏بخوانیم.‏‎[1]‎

‏‏ ‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎ ‎

‏‎[[page 214]]‎