در سالهای اولیه اقامت در نجف اشرف که در منزل و یا در مدرسه آیت الله بروجردی اقامه نماز جماعت می فرمودند، من همواره در پشت سر ایشان می ایستادم و اگر در صف اول هم بودم، معمولاً نزدیک به محل سجاده بودم. درک و احساس حالت حضور قلب امام در نماز جالب و آموزنده بود.
امام در برگزاری نماز بسیار ساده و بدون تکلّف بودند، به طوری که شاید برای افراد عادی و عامی هیچ امر جالب توجهی نداشت؛ ولی برای خواص، این نوع سادگی نیز حاکی از عمق عرفان و خلوص و صفای عبودیت امام بود.
[[page 216]]