امام هر شب در هر حالی که بودند نماز شب می خواندند، و هنگامی که برای نماز شب از خواب برمی خاستند، آنقدر آرام و آهسته قدم بر می داشتند که هیچ کس از خواب بیدار نشود، و به ندرت اتفاق می افتاد که از حرکت امام در دل شب کسی بیدار شود. آن شب که امام را از تهران به قم برگرداندند، حدود ساعت ده شب شانزده فروردین 1343 (پس از تمام شدن مدت حصر) تا نیم ساعت بعد از نصف شب در منزل امام رفت و آمد بود، و پس از اینکه رفت و آمد مردم تمام شد، افراد خانواده پروانه وار دور امام نشسته بودند. ساعت 5/1 بعد از نصف شب بود که تقریباً چراغها را برای استراحت خاموش کردند، پس از آنهمه خستگی دیدارها و ملاقاتها شاید یک ساعت نگذشته بود که امام برای نماز شب بلند شدند؛ بااینکه معلوم بود صبح زود مردم برای دیدار با امام هجوم می آورند،
[[page 222]]مع ذالک در آن شب هم امام نماز شب را ترک نکردند. جالب این است که امام همیشه موقع نماز عطر و بوی خوش مصرف می کردند و شاید بدون بوی خوش سر نماز نایستاده باشند، حتی در نجف هم که نماز شب را پشت بام می خواندند، آنجا هم یک شیشه عطر داشتند.
[[page 223]]