چیزی که به آن زخم و شکسته را می بندند و دوایی که روی زخم و مانند آن می گذارند «جبیره» نامیده می شود.
مساله 1 ـ اگر روی دمل یا زخم یا شکستگی که در دستها و یا صورت است بسته باشد و آب برای آن ضرر نداشته باشد، باید در موقع وضو گرفتن آب را به زیر آن برساند، و اگر آب را بشود به زیر آن رسانید به طوری که قدر واجب حاصل شود، باز کردن پارچه روی زخم لازم نیست، امّا اگر دمل و یا زخم و یا شکستگی در محل مسح باشد، اگر ممکن باشد باید پارچه را باز کند و زیر آن را مسح نماید و اگر ممکن نشود روی آن را مسح نماید.
مساله 2 ـ اگر روی جبیره نجس شود و یا برای چیز دیگر نشود روی آن دست کشید، باید روی آن پارچه ای بگذارند و روی پارچه را دست بکشند.
مساله 3 ـ اگر زخمی در صورت و دستها است و روی آن باز است، ولی آب ریختن روی آن ضرر دارد، شستن اطراف آن کافی است و بهتر آن است که پارچه ای روی آن بیندازد و بر آن هم دست بکشد.
مساله 4 ـ اگر جبیره تمام صورت یا تمام یکی از دستها یا تمام محل یکی از مسح را فرا گیرد، باید وضوی جبیره ای بگیرد، ولی اگر جبیره بیشتر از اعضای وضو را گرفته باشد باید تیمم کند، و بنابر احتیاط واجب باید وضوی جبیره ای هم بگیرد.
[[page 28]]مساله 5 ـ اگر جبیره مقداری از اطراف زخم یا دمل یا شکستگی را که سالم است گرفته باشد، چنانچه بیشتر از مقدار معمولی نباشد، مانعی ندارد و اگر بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نیست، باید به دستور جبیره عمل کند، یعنی روی آن را مسح کند و بنابر احتیاط واجب تیمم هم بنماید، و اگر برداشتن جبیره ممکن است باید جبیره را بردارد، پس اگر زخم در صورت و دستها است، اطراف آن را بشوید بعد پارچه را بر روی آن ببندد و روی آن را دست بکشد.
مساله 6 ـ اگر در جای وضو چیزی چسبیده که برداشتن آن ممکن نیست یا به قدری مشقت دارد که نمی شود، باید به روی او دست بکشد و بهتر آن است که شستن بر او صدق نماید و بنابر احتیاط مستحب تیمم هم بنماید.
مساله 7 ـ کسی که وظیفۀ او تیمم است اگر در بعضی از جاهای تیمم او زخم یا دمل یا شکستگی باشد و روی آنها جبیره باشد، باید به دستور وضوی جبیره ای تیمم جبیره ای نماید.
[[page 29]]