مساله 1 ـ به دو چیز انسان جنب می شود: اول: جماع. دوم: بیرون آمدن منی؛ چه در خواب باشد یا بیداری، کم باشد یا زیاد.
مساله 2 ـ اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر اینها، چنانچه بعد از بیرون آمدن آن، بدن سست شده و با شهوت و جستن بیرون آمده، آن رطوبت حکم منی دارد، و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی
[[page 29]]از اینها را نداشته باشد حکم منی ندارد. ولی در مریض و زن لازم نیست همۀ این سه نشانه باشد، بلکه اگر فقط با شهوت بیرون آید حکم منی دارد و بهتر آن است که در این وقت اگر قبلاً وضو نداشته هم غسل کند و هم وضو بگیرد، مخصوصاً برای زنها.
مساله 3 ـ انسان جنب می شود به داخل کردن حشفۀ خود را در قبل یا دبر دیگری، و اگر حشفۀ او بریده شده است جنابت حاصل می شود به دخول مقداری از آلت، اگر چه کمتر از حشفه باشد؛ همانقدر که دخول صدق کند جنب می شود.
مساله 4 ـ اگر در لباس خود منی ببیند و بداند که از خود اوست و برای آن غسل نکرده، باید غسل کند و نمازهایی که یقین دارد بعد از بیرون آمدن منی خوانده قضا کند، ولی نمازهایی که احتمال می دهد بعد از بیرون آمدن آن منی خوانده، لازم نیست قضا نماید.
مساله 5 ـ اگر در لباس خود منی ببیند و بداند که از خود اوست، ولی نداند که از جنابت سابق است که برای او غسل کرده بود و یا جنابت دیگر است که غسل نکرده، غسل کردن برای او واجب نیست، اگرچه بهتر آن است که غسل نماید.
[[page 30]]