مساله 1 ـ در خرید و فروش معتبر است ایجاب و قبول، لکن لازم نیست به صیغۀ عربی باشد مثلاً اگر فروشنده به فارسی بگوید این مال را در عوض این پول فروختم، و مشتری بگوید قبول کردم، معامله صحیح است، ولی خریدار و فروشنده باید قصد انشاء داشته باشند، یعنی به گفتن ایجاب و قبول مقصودشان خرید و فروش باشد.
مساله 2 ـ جایز است مقدم داشتن قبول بر ایجاب، لکن اگر خریدار به فروشنده بگوید بفروش فلان چیز را به فلان مبلغ و فروشنده بگوید فروختم، باید اعاده کند مشتری قبول را، بنابر احتیاط واجب.
مساله 3 ـ خرید و فروش به عنوان معاطات صحیح است بنابر اقوی، و فرقی نیست میان معاملات پرقیمت و کم قیمت، پس اگر در موقع معامله صیغه نخوانند، ولی فروشنده در مقابل مالی که از خریدار می گیرد مال خود را ملک او کند و او بگیرد معامله صحیح است و هر دو مالک می شوند.
مساله 4 ـ معتبر است در معاطات شرایطی که در بیع به صیغه معتبر است، پس با فقدان شروط ثمن و مثمن و خریدار و فروشنده معامله باطل است، کما اینکه اقوی ثبوت جمیع خیارات است در آن. و کما اینکه معامله با صیغه لازم است معاطات هم لازم است بنابر اقوی، لکن سزاوار نیست ترک احتیاط در الزام نکردن طرف معامله بر برگرداندن جنس و گرفتن پول و به عکس، و اگر طرف فسخ کرد او فسخ کند.
[[page 225]]