چکیده
یکی از شرایط قصاص، انتفای ابوت است لذا پدر در قتل فرزند قصاص نمیشود بلکه قصاص تبدیل به دیه و تعزیر میشود کفاره نیز سر جای خود باقی میماند. شیوه قتل و انگیزه قتل نیز تأثیری در این حکم ندارد. دلیل عدم قصاص پدر، روایات و اجماع میباشد. فقهای عامه چون ملاک حکم را ولادت میدانند، به مقتضای معنای والد، مادر و اجداد پدری و مادری را نیز مشمول حکم دانستهاند ولی امامیه به مورد نص اکتفا کردهاند، البته بنا به صدق عرفی و اجماع فقها، جد پدری نیز در حکم پدر است. در مورد قصاص مادر نیز فقهای جدید احتیاط میکنند. از اَنجا که حکم مذکور در ماده 220 قانون مجازات اسلامی مبنای روایی و تاریخی دارد؛ لذا با توجه به گسترش روزافزون پدیده فرزندکشی و به منظور منع از تجاوز به حق حیات فرزندان و همچنین جلوگیری از اشاعه و ترویج فرهنگ خشونت در نهاد خانواده و در جامعه با توجه به رویکرد حضرت امام خمینی (ره) مبنی بر لزوم توجه به عنصر زمان و مکان در استنباط احکام شرعی، اقتضا مینماید که قانونگذار با توجه به شرایط زمانی و مکانی حاضر و نیز مصلحتسنجی مردم و جامعه بهگونهای به اصلاح ماده مذکور اقدام نماید که علاوه بر توجه به جایگاه و مقام پدری، حق حیات فرزندان و جلوگیری از تعرض به اَنان نیز مورد توجه قرار گیرد.
[[page 1]]