چکیده
موسیقی نزد انسان پدیده‌ای فطری می‌باشد، که از حس زیبایی‌دوستی او برخاسته است. لذا انسان از دیرباز با موسیقی و غنا سر و کار داشته و در دوره‌های مختلف کارکردهای گوناگونی برای آن قائل بوده است. طبق شواهد تاریخی در گذشته این پدیده‌ی فطری، به انحراف کشیده شد و به وسیله‌ای برای عیش و نوش هواپرستان مبدّل گردید و مورد نکوهش شریعت اسلام قرار گرفت. به نظر می‌آمد که استفاده مفیدی برای موسیقی و غنا قابل تصور نیست، زیرا این پدیده بیشتر در خدمت هواپرستان و صاحبان زر و زور بود. از این‌رو و به دلیل اختلاط مصادیق حلال و حرام و غلبه مصادیق حرام، فقها حکم به حرمت غنا و موسیقی کرده‌اند. اما با گذشت زمان و پیشرفت علم و تکنولوژی و شناخت کارکردهای مفید برای آن و تغییرات شرایط اجتماعی و سیاسی و به‌ویژه در عصر حاضر و استقرار جمهوری اسلامی، این سؤال به جد مطرح است که آیا فقها در گذشته برای موسیقی حرمت قائل بودند و یا بین اصل موسیقی و آن‌چه به همراه او می‌آمد، تفکیک قائل می‌شدند؟ امروزه نیز که مسأله موسیقی نقش مهمی در زندگی روزمره مردم دارد و از تفریحات آن‌ها به شمار می‌رود و با توجه به نقش زمان و مکان و استقرار نظام جمهوری اسلامی و دیدگاه‌های راه‌گشای امام خمینی (ره) به‌عنوان بنیان‌گذار این نظام مقدس، آیا می‌توان بین اصل موسیقی و برخی عملکردهای جامعه امروزی تفکیک قائل شد؟ این پایان‌نامه در مقام بررسی دیدگاه اسلام و امام (ره) در این رابطه است.
[[page 1]]