چکیده
در این پژوهش نگارنده سعی دارد ضمن تعریف «تقیه» در اندیشه شیعه امامیه و مقایسه آن با اهل سنت و کنکاش در ادله مشروعیت آن یعنی کتاب (قرآن)، سنت، اجماع وعقل تاریخچهی استفاده از این روش در میان ملل و نحل، زمینهی پیدایش این مفهوم و تنوع تقسیمات آن بهخصوص از دیدگاه امام خمینی را ارائه دهد و موارد جواز و عدم جواز عمل بدان را بیان نماید. میتوان گفت تقیه تاکتیکی است که بیشتر برای دفاع از اصول مذهب حقه مورد بهرهبرداری قرار میگیرد و برای شیعیان که در اثر رنجها و سختیهایی که از ناحیه زمامداران ستمگر بر امامان (ع) و پیروان آنها وارده شد نمود بیشتری پیدا کرده و به دفعات به کار بسته شد و در ارتباط با آن مطالب ارزشمند فقهی، کلامی، اصولی، تفسیری و تاریخی فراوانی وجود دارد. در این پژوهش سعی بر آن است که مفهوم «تقیه» و موارد اجرا و تقسیمات تاریخی و تاریخچه آن تبیین گردیده تا روشن شود که این موضوع اختصاصی به مذهب شیعه ندارد و مذاهب دیگر اسلامی نیز در موقعیت مشابه از آن بهرهها برده و میبرند و مورد تأیید ایشان نیز میباشد.
[[page 1]]