چکیده
خداشناسی و مسائل آن از شریف‌ترین موضوعات تحقیق و پژوهش می‌باشد و یکی از مسائل بنیادی آن اسما و صفات خداوند است که متفکران و اندیشمندان زیادی از دیرباز، حتی در یونان باستان، بدان پرداخته‌اند. و پس از گسترش ادیان آسمانی این موضوع در ادیان ابراهیمی (یهود، مسیحیت، اسلام) از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شده است. این پژوهش درصدد آن است تا ابتدا به پیشینه دور این موضوع، در یونان باستان، به ویژه در آثار افلاطون و افلوطین به خاطر تأثیرگذاری زیاد آن دو در حکما و عرفای مسلمان، خصوصاً در قاضی سعید قمی- یکی از شخصیت‌هایی که‌این رساله پیرامون آرا وی شکل گرفته – بپردازد. سپس با نگاهی گذرا و مختصر از سیر موضوع در جهان اسلام اعم از شیعه و سنی نظریات دو حکیم و عارف معاصر قاضی سعید قمی و امام خمینی (ره) درباره‌ی اسما و صفات حق بررسی نماید. بنابراین ابتدا کوشش می‌شود تا دیدگاه قاضی سعید قمی را درباره‌ی اسما خداوند که برخی از آرای وی منحصر به فرد یا دارای سابقه‌ی کمتری در بین علمای شیعه می‌باشد، بیان شود و سپس دیدگاه امام خمینی (ره) را به عنوان حکیمی عارف، نه یک فقیه، متکلم و سیاست‌مدار، درباره‌ی همین موضوع اسما و صفات الهی بررسی گردد. در ادامه نقدهای امام (ره) نظرات و آرای قاضی سعید قمی را در خلال آثارش استخراج و بررسی نموده و در پایان شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو حکیم عارف بررسی و با هم مقایسه خواهد شد.
[[page 1]]