چکیده
مقوله راهبرد و تصمیمگیری مقوله‌ای اساسی برای رهبران جوامع و مدیران سازمان‌ها و نظام‌های اجتماعی است. و از محوری‌ترین و اساسی‌ترین وظایف راهبران سیاسی است که ممکن است منجر به توفیق یا شکست سازمان‌ها و یا نظام‌های اجتماعی گردد، لذا مرکز ثقل مدیریت است. چرا که بدون راهبرد رهبران در جوامع اقدام سامانی صورت نمی‌گیرد و هدف اصلی و نهایی تحقق نمی‌یابد. امام خمینی با ارائه راهبردهای نظری و عملی در حوزه رهبری که بر اساس دو بعد شناخت از موضوع (واقع‌گرایی) و پایبندی به اصول و مبانی ارزشی (آرمان‌گرایی و حقیقت‌گرایی) بود توانست انقلاب را به انجام برساند. نظر به اهمیت و حساسیت تصمیم‌های کلان و راهبردی در بعد نظام‌های اجتماعی این پژوهش با رویکردی علمی پژوهشی به شناسائی و ارائه الگوهای تصمیمگیری راهبردی امام خمینی (ره) در دوران دولت موقت پرداخته است. این تحقیق در چهارفصل ساماندهی شده است: در فصل اول، کلیات تحقیق را بیان می‌کند. در فصل دوم اوضاع سیاسی اجتماعی زمان گذار و تأسیس نظام سیاسی انقلابی را بیان می‌کند.، فصل سوم راهبرد سیاسی امام خمینی در دولت موقت را بررسی می‌کند. در فصل چهارم خط مشی سیاسی دولت موقت بررسی شده است.
[[page 1]]