چکیده
در‌این نوشتار پرسش اصلی این است که حضرت امام، برای جلوگیری از سوء استفاده ولی فقیه از قدرت چه ساز و کاری را پیشنهاد می‌کند؟ آیا بر ولی فقیه نظارتی قابل اعمال است؟ برای پاسخ گفتن بدین پرسش در بخش اول پایان‌نامه دو نگرش سنت‌گرایانه و نوگرایانه درباره قدرت و مهار آن از یکدیگر بازشناخته شده است، بخش دوم به بررسی نظریه حضرت امام بر اساس نگرش عرفانی ـ اخلاقی خود،قدرت را ذاتاً خیر و کمال و منشأ فساد را عدم تهذیب نفس می‌داند. بنابراین حاکم باید عادل باشد تا از قدرت سوءاستفاده نکند. با این حال حضرت امام، با فرض وجود فاصله‌ای میان ولی فقیه و نهاد دولت، نظارت بر آن را از سوی مردم ممکن و لازم می‌شمارد. بنابراین،حضرت امام ضمن آن‌که همانند سنت‌گرایان رأس هرم سیاسی را از دسترس نظارت بیرون می‌داند، با تفکیک میان جایگاه ولی فقیه و نهاد دولت، به مانند نوگرایان، امکان نهادینه شدن قدرت سیاسی و نظارت بر آن را فراهم می‌سازد.
[[page 1]]