چکیده
قدرت سیاسی پدیده‌ای است که روابط سیاسی انسانها را از یکدیگر متمایز می‌کند، لذا جهت بدست‌گیری قدرت، احزاب و گروههای گوناگون تأثیر‌گذار در قدرت، تلاشی طاقت‌فرسا را به انجام می‌رسانند. با توجه به این که قدرت می‌تواند فسادآور باشد، لذا جهت کنترل آن راهکارهای مختلفی ارائه گردیده است که می‌توان آنها را به دو دسته تقسیم‌بندی نمود: ابزارهای بیرونی کنترل قدرت سیاسی تأکید شده است که این ابزارها عبارتند از: قانون اساسی و لزوم رعایت تفکیک در وظایف قوا، لزوم حضور مؤثر احزاب و گرایشهای مختلف سیاسی، سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری در سطح جامعه، برگزاری انتخابات و نظارت عمومی از دیدگاه حضرت امام در نظام اسلامی، علاوه بر تأکید بر موارد بالا و کنترل بیرونی قدرت سیاسی، تأکید جدی‌تری بر کنترل درونی دولت‌مردان بوده است. ایشان بایستی صفات و ملکات زیادی را دارا باشند. از جمله ایمان به خداوند متعال و غیب داشته باشند. واجد صفت تقوا باشند، در جمیع حوزه‌ها رعایت عدالت را بنماید و به «قدرت سیاسی» نگاهی تکلیفی داشته باشند، و کسب قدرت سیاسی برای آنان طعمه و متاع نگردد. به طور کلی در پاسخ این مسأله اساسی که حضرت امام به چه راهبردهایی (استراتژی) برای کنترل قدرت و ابزار اساسی آن قائل بوده‌اند. استراتژی امام در دوران مبارزات و تثبیت جمهوری اسلامی ایران به شکل واحد یا همسو، مبتنی بر کنترل قدرت سیاسی از طریق نگرش مردم‌سالارانه دینی بود و ابزارهای عمده این نگرش به شکل درونی و بیرونی معرفی شد.
[[page 1]]