چکیده
پژوهش حاضر درصدد بررسی نوع نگرش‌های گروه‌های عمده سیاسی ایران به اندیشه‌های سیاسی حضرت امام خمینی (ره) می‌باشد. و بر این اساس با تأکید بر دو گروه عمده سیاسی ایران یعنی جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون مبارز سعی شده که به تفسیرهای ایشان از اندیشه‌های سیاسی امام پرداخته شود. سؤال اصلی‌این نوشتار این است که نوع نگرش گروه‌های عمده سیاسی ایران بالأخص در تشکیل جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون مبارز نسبت به اندیشه‌های سیاسی امام خمینی چگونه می‌باشد؟ در پاسخ به این سؤال این فرضیه را به آزمون گذاشته‌ایم که برخی از جریانات عمده سیاسی ایران با محور قرار دادن عنصر اسلامیت بر نقش ولی فقیه تأکید داشته و برخی دیگر عنصر جمهوریت را در اندیشه امام برجسته ساخته و بر نقش مردم تأکید داشته‌اند. بر این اساس سعی شده است که ابتدا در فصل اول به توضیح گفتمان پرداخته شود و سپس اندیشه‌های حضرت امام را در قالب گفتمان به عنوان یک چهارچوب تحقیقی مورد بررسی قرار دهیم. بنابراین در گفتمان امام خمینی آن‌چه که اهمیت دارد حکومت اسلامی یا (ولایت فقیه) می‌باشد. فصل دوم در مورد جریان‌شناسی سیاسی در ایران پس از امام خمینی می‌باشد. در این فصل ابتدا به شاخص‌های کلی طبقه‌بندی گروه‌های سیاسی پرداخته شده پس از آن به بررسی جریانات سیاسی ایران امروز و طبقه‌بندی آن، سپس جریانات وفادار به امام خمینی و در نهایت به مؤلفه‌های گفتمان امام خمینی پرداخته شده است. فصل سوم در مورد تاریخچه شکل‌گیری و تحولات درونی تشکیل جامعه روحانیت مبارز و نیز نوع نگرش آن‌ها و تشکل همسو با اندیشه‌های امام خمینی پرداخته شد. در فصل چهارم نیز تاریخچه شکل‌گیری و نوع نگرش مجمع روحانیون مبارز و تشکل همسو با اندیشه‌های امام خمینی مورد بررسی قرار گرفته است. در خاتمه به این نتیجه می‌رسیم که جامعه روحانیت مبارز به همراه دیگر تشکل‌های همسو نقش ولایت فقیه را در گفتمان امام برجسته ساخته و مجمع روحانیون مبارز به همراه گروه‌های هم فکر خود نقش مردم را در اندیشه امام خمینی برجسته ساخته‌اند.
[[page 1]]