چکیده
محقق در این تحقیق به دنبال این سؤال بوده است که شعر عرفانی امام خمینی (ره) تا چه حد از شعر بزرگان عرفان اسلامی تأثیر پذیرفته و ایشان در نحوه به کارگیری اصطلاحات عرفانی تا چه اندازه به شعر پیشینیان نظر داشته اند. آیا ایشان با این اشعار آشنایی و انس و الفتی داشته و یا فقط بنا بر قریحه و ذوق خود شعر سروده اند. بهطور قطع می توان گفت حضرت امام (ره) با آثار بزرگان شعر عرفانی فارسی آشنایی کامل و الفتی همیشگی داشته اند. با مقایسه افکار و اندیشه های عرفانی امام با شاعران پیشین و همچنین چگونگی به کاربردن اصطلاحات عرفانی می توان بهطور محسوسی به این تأثیر پی برد. در شعر این چهار شاعر می توان به وضوح شاهد رگه هایی از تفکر ملامتیه بود.
[[page 1]]