در این ایام ما جلساتی داشتیم. این جلسات شب های شنبه در مساجد تشکیل می‌شد و مردم هم از نقاط مختلف شهر گروه گروه حرکت می‌کردند و به سوی مسجد می آمدند و معمولا کمی مانده به مسجد شعار می دادند. اغلب به صورت چهل، پنجاه نفری دسته دسته وارد مسجد می‌شدند. این جلسات در هر محلی که تشکیل می شد و انعکاس داشت، مانع برگزاری آن می‌شدند. بالاخره هر کمیته حزبی عده ای دار و دسته داشت و این ها با دسته های مخصوص خودشان حمله می‌کردند و در مساجد زد و خورد راه می انداختند و عده‌ای را مجروح می‌کردند. البته این جلسات دوام زیادی نداشت و تعطیل شد.
[[page 58]]