روز وفات امام صادق (ع) در مدرسه فیضیه مجلس برپا شد و در این مراسم علما و
[[page 216]]بزرگانی مثل آیت الله گلپایگانی حضور داشتند. جمعیت زیادی هم از شهرهای مختلف به قم آمده بودند.
ماموران شاه در لباس کارگر و کشاورز در مراسم شرکت کردند و هنگامی که سخنران، مشغول بیان مطالبش بود، این افراد شروع به کف زدن می کنند و با سوت زدن و سر و صدا، مجلس را به هم می ریزند و کار به زد و خورد می کشد و تعدادی از کتب آتش زده می شود. بعضی از طلاب را از ایوان ها و پشت بام به پایین پرت می کنند. این حوادث زشت تاثیر زیادی در داخل و خارج از کشور داشت و علمای نجف و بلاد دیگر اعتراض کردند.
امام از این حادثه استفاده کردند و شاه و حامیان او را به مردم معرفی کردند و نفرت را در دل مردم کاشتند.
[[page 217]]