من باب مثال می دانید که در زمان طاغوت، در یک اتوبوس افراد بدحجاب، بی حجاب، درجه دار، غیر درجه دار و افراد مختلف سوار می شدند و فداییان اسلام مثلا اگر می دیدند یک درجه دار با زنش نشسته است و مثلا بی حجاب است، داد می زدند که برای نابودی بانوان بدحجاب، صلوات، یا برای نابودی دشمنان اسلام، صلوات و جاهایی که می دیدند که زن های بی حجاب بیشتر بودند، شعار می دادند که آتش شهوت، از بدن های لخت زن های بی عفت شعله کشیده و نسل بشر را می سوزاند.
آن وقت در خیابان جمهوری که در ابتدای آن مسجد آقای طالقانی بود، هر چه سینما و تماشاخانه و محله هایی که مشروبات الکلی عرضه می کردند، تمام اینها
[[page 266]]می بستند و تعطیل می کردند. در ان زمان نواب صفوی مظلوم واقع شده بود، حتی بعضی از افرادی که انسان از آنها توقع نداشت می گفتند اینها انگلیسی هستند، خارجی هستند. خوب ما خون دل می خوردیم. من تقریبا یک گونی پر، مدارکی داشتم از حضرت نواب که اگر اینها الان بود، خیلی ارزشمند می نمود. از جمله نامه هایی که ایشان برای من می داد، که من الان افسوس می خورم که چرا اینها نیست.
[[page 267]]