کنفرانس گوادلوپ
تقریباً یک هفته پس از اعلام نخست وزیری شاپور بختیار، سران چهار کشور: امریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان که هر کدام بنا به دلایلی خاص، حامی رژیم شاه بودند، برای بحث و بررسی دربارۀ وضعیّت شاه و رژیم سلطنتی او در ایران، در جزیره کوچک «گوادلوپ» (در غرب اقیانوس اطلس و در قسمت شرق دریای کارائیب)، گرد هم آمدند.
گزارش اولیّه این کنفرانس، قوّت قلبی برای شاه و بختیار تلقی شد، هر چند که نتایج آن خوشایند نبود. از گزارشهای جسته و گریخته ای که آن روزها به ما می رسید، متوجه شدیم که سران این کشورها از سقوط شاه نگران هستند و به استثناء امریکا که با خوش بینی به آینده نگاه می کند، بقیه راه نجاتی پیش روی رژیم نمی بینند.
خوش بینی امریکا هم، با اتکا به ارتش و حمایت جدی آنها از دولت بختیار اظهار شده بود و همین تصور بود که چندی بعد جیمی کارتر رئیس جمهور امریکا را واداشت از طریق فرستادگان رئیس جمهوری فرانسه، پیامی برای امام (در تاریخ 18 دی 1357) ارسال کند و با طرح خطر مداخله ارتش و وقوع کودتا، ایشان را به حمایت از بختیار مجبور سازد. امّا پاسخ منطقی امام و قاطعیت ایشان در پیمودن راهی که انتخاب کرده اند، راه هر گونه سازش و مصالحه را بست. طبق اطلاعی که بعداً پیدا کردیم کارتر
[[page 67]]
[[page 68]]در پیام خود، از امام خواسته بود که ایشان تمامی نیروهای خود را برای جلوگیری از عدم مخالفت با بختیار به کار گیرد. و با اعلام اینکه خروج شاه قطعی است و طی چند روز آینده روی خواهد داد، مدعی شده بود که خطر دخالت ارتش هست و وقوع این خطر، اوضاع را بدتر خواهد کرد. و به همین دلیل از امام پذیرش یک دوره سکوت و آرامش را خواستار شده بود. البته امام در پاسخ به این هیأت، حمایت از دولت بختیار و احتمال وقوع کودتا را منتفی دانستند و با تأکید بر ضرورت آرامش، خروج شاه از کشور و تشکیل حکومت منتخب ملت را، راه اصلی رسیدن به آرامش دانستند و به امریکاییها هم نسبت به انجام کودتا در ایران، شدیداً هشدار دادند.
[[page 69]]