دخالت روحانیت در اداره کشور
دربارۀ حضور روحانیت در کارهای اجرایی، تفکر امام، در اوایل انقلاب این بود که روحانیت در کار اجرایی شرکت نکند، بلکه ناظر و پشتوانه امور باشد. ایشان، حضور روحانیت را در شورای انقلاب که متشکل از روحانیون و غیر روحانیون بود، کافی می دانستند و در جاهایی مانند قضا و از باب اینکه متصدّی باید مجتهد باشد، می پذیرفتند و بلکه لازم می دانستند.
بر اثر این تفکر، دولت و کارهای اجرایی به دست لیبرالها داده شد و در نتیجه در قضایای اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری، نامزدی آیت الله بهشتی برای تصدی پست ریاست جمهوری - که نظر ما بود - منتفی شد و در نتیجه، بنی صدر پیروز انتخابات شد.
بعد از آشکار شدن خیانتهای بنی صدر و رسوائی جریان لیبرال، امام از نظر خود برگشتند و گفتند که ما با این شکل، به اهداف انقلاب نخواهیم رسید. تعبیر امام این بود که: «ما اشتباه کردیم و استغفار می کنیم. انقلاب از این ناحیه ضربه خورد، نمی شود که ما حکومت اسلامی داشته باشیم و افراد اسلام شناس را از تصدی امور منع کنیم.!
[[page 121]]