نهضت سوادآموزی
برخلاف تبلیغاتی که رژیم پهلوی کرده بود، واقعیتها نشان می داد که سطح عمومی سواد در جامعه بسیار پایین است: این مسأله خصوصاًبا توجه به برگزاری انتخابات مکرری که ما در حامعه داشتیم و مردم می بایست نظریات خود را به روی برگه های رأی بنویسند، چندان مناسب نبود.
در بررسیهایی که بویژه توسط دکتر (محمدجواد) باهنر انجام شد؛ قرار شد با اجازه و کمک امام، بسیج عمومی برای مبارزه با بیسوادی اعلام شود. به همین منظور، وقتی زمینه ها و مقدمات اجرایی طرح فراهم شد، امام (به تاریخ 7 دی 1358)، پیامی صادر کردند و در آن با اشاره به اینکه «اکثر افراد کشور ما از توانایی نوشتن و خواندن برخوردار نیستند» فرمودند: «ما باید در برنامه دراز مدت، فرهنگ وابسته کشورمان را به فرهنگ مستقل و خودکفایی تبدیل کنیم و اکنون بدون از دست دادن وقت و بدون تشریفات خسته کننده، برای مبارزه با بیسوادی به طور ضربتی و بسیج عمومی قیام کنیم، تا انشاءاللّه در آینده نزدیک، هر کس نوشتن و خواندن ابتدایی را آموخته باشد.»
یک روز بعد، دکتر باهنر مصاحبه ای انجام داد و ضمن فرا خواندن همگان برای
[[page 193]]همراهی با این نهضت، قول داد که جهاد سوادآموزی نیز چون جهادسازندگی، به دور از بوروکراسی اداری شروع به کار کند و خود را درگیر مقررات دست و پاگیر اداری نسازد.
[[page 194]]